Het is 2002 in het Indiase plaatsje Bodhgaya
Het is 2002 als in de Indiase plaats Bodhgaya de kiem gelegd wordt voor Stichting Kinderhulp Bodhgaya. Ine (Buma) le Blanc maakt een reis in het voetspoor van de Boeddha, met als einddoel Bodhgaya, in Bihar, de armste deelstaat van India. Voor boeddhisten en hindoes is Bodhgaya de heiligste van alle heilige plaatsen en een belangrijk bedevaartsoord. Bij de wereldberoemde Mahabodhi tempel bevindt zich de heilige bodhiboom, waaronder volgens overlevering de Boeddha ruim 2500 jaar geleden de Verlichting bereikte en zijn boodschap van vrede, geluk en mededogen voor de wereld verkondigde.
Kinderen die er alleen voor staan
Buiten de Mahabodhi tempel kwam Ine ogen en oren te kort, maar wat haar het meest raakte waren de kinderen van de straat. Kinderen met mooie ogen, met levendige gezichtjes, maar vaak vol wantrouwen en verdriet. Kinderen met polio of andere ernstige geboorteafwijkingen, overgelaten aan hun lot. Seksueel misbruikte meisjes, op de dool geraakt in een wereld waarin geen plaats voor hen is. Kinderen die smerige karweitjes opknappen in ruil voor een bolletje rijst. Kinderen die ’s nachts slapen in een zelf gegraven kuil of zomaar op een stuk karton op straat. Kortom kinderen die er alleen voor staan. Navraag in Bodhgaya leerde dat er voor deze kinderen geen enkele voorziening of opvang bleek te zijn. Hierdoor werd Ine zó geraakt dat ze dacht: hier moet ik iets mee doen, deze kinderen wil ik terugbrengen naar wat ze mogen zijn: kinderen!
Terug in Nederland
Terug in Nederland ging Ine daarmee aan de slag. De reacties op haar verzoek waren overwegend positief: mensen werden geraakt en bleken bereid zich in te zetten om deze kinderen een kans te geven op een betere toekomst. Het is de kern van haar missie geworden, een missie die geleid heeft tot oprichting van Stichting Kinderhulp Bodhgaya op 19 mei 2003.
